W szafie zmieści się prawie wszystko. Pojemna jest i pękata.
W mej szafie stoi kufer pełen wspomnień.

Szafę mogę zamknąć na klucz i zapomnieć. A potem znów otworzyć i uśmiechnąć się.
Jeśli czasem zapłaczę, to z szafy wyciągnę błękitne chusteczki, wytrę łzy i w końcu przebaczę.

W mojej szafie mogę się schować, zniknąć.
Szafę mogę przemalować i zapełnić miłością, nadzieją i szczęściem.
W szafie zawsze mogę wszystko od nowa poukładać.
Zatem zapraszam - właśnie otwieram swoją ciągle jeszcze niepoukładaną:
Szafę malowaną





28 listopada 2010

Tabun

mój własny zaczynam zakładać:)

Od dawien dawna podziwiam konie:)
Lubię je obserwować podczas wypasu na łące - a mam częstą możliwość bowiem nieopodal nas jest stadnina.
Podczas rodzinnych spacerów częstą trasą jest właśnie TO miejsce, "nasza" stadnina. Konie są tam zadbane, piękne, majestatyczne.
Zawsze też podchodzą do ogrodzenia aby nas przywitać, dzieciaki mają wiele radości z dotykania miękkich chrap, zaglądania im w wielgachne, mokre oczy.
Czasem konie budzą zdziwienie: Mama, popats, one bawią się! Tak jak my :)))
Moja miłośc do tych stworzeń jest niejako platoniczna i opiera się w głównej mierze na zachwycie i podziwie:)
Nie umiem jeździć, niby utrzymam się w siodle, ale czy można nazwać to jazdą ? ;)
I tak, będzie trwać jeszcze ten stan miłości platonicznej czas jakiś.
Na razie, na pociechę stworzyłam sobie własny TABUN, i mam go w domu własnym :)))
Najpierw ten "sklepowy":





Teraz "własnoręczny" :



Zostałam już zapytana czyżby moja anielska miłość miała się skończyć:)
Oczywiście że nie! Anioły uwielbiam od lat co najmniej 18, miłość ma jest trwała i wieczna jak sądzę. Ale serce mam wielkie, wiec czemu by nie wygospodarować w nim  miejsca na inne "drobiażdżki' ? ;D
Cos mnie wzięło na tkaniny pastelowe... Może przez to co widać za oknem?



Na koniec, ruszyła wreszcie i u mnie manufaktura świąteczna, oto efekty ostatnio-nocnych prac ręcznych:)








Zdjęcia wykonywane przy braku słońca, toteż blado wypadają, osobiście jestem zadowolona z efektu.
Serduszka maja spełniać rolę "pierniczków" na niby :) Mam pieska i koteczki które uwielbiają choinkowe łakocie...Zresztą nie tylko słodkości, ale mam NADZIEJĘ, być może nieco głupią i złudną, jednak może TE pierniczki się ostaną na chojaczku... Hmmmm... się zobaczy:>
I jeszcze takie dekoracje poczyniłam. Skromniutkie, ale podobnie jak przy serduszkach, wykorzystałam WRESZCIE swoje stemple silikonowe, które doskonale na tkaninie imitują "lukier", w dodatku mocno arabeskowy:)  Ręcznie TAK bym nie dała rady:)))



I znowu brak słońca nie oddaje ich uroku. Choinki są bardzo proste, delikatnie zdobione, ze złotym wzorkiem, plus półperełki. Skromność i prostota.
I wszystko razem. Jest juz troszkę "tego"...


Pozdrawiam cieplutko.
Wkrótce coś nowego. Chyba wróciła do mnie Panna Wena, więc jest nadzieja na stworzenie jeszcze wielu innych cudaków:)

Pozdrawiam cieplutko otulona w śniegową kołderkę:))

25 listopada 2010

Szpilki

Mam szpilki:)
Niby nic dziwnego.
Się maszynę szyciową posiada to się i szpilki ma.
Jak się lubi różne rzeczy robić, to wiadomo... różne rzeczy potrzebne są i się je też ma.
Normalnie.
No to mam te szpilki.
Ze szpilkami to u mnie jest dziwnie.
Właściwie szpilki nie są dziwne. Najbardziej dziwne są miejsca w których można je znaleźć.
Trochę za moją sprawą a trochę za sprawą mojego psa.
Nie żeby mój pies zaraz szył, bez przesady, geniuszem niestety nie jest :)
Ale pomysły ma. I to wcale nie genialne... niestety również :P
Mój pies otóż wtranżolił sobie mój igielnik! I to historyczny, francuskimi dłońmi działany! Nic rewelacyjnego, żadna francuska piękność, no ale pamiątkowy był, i się kojarzył miło.
Już przestał. Wszystko przestał :P
Czas jakiś temu przestał już nawet.
Bo wtranżolił ten pies igielnik zagraniczny. Igiełki kulturalnie POWYJMOWAŁ, wiem, bo z dywanu później je wyskubywałam!!! Ja! Osobista właścicielka pasa fakira!
Żyje ten mój pies, znaczy żadna igiełka mu nie zaległa czy się nie przebiła przez te zawiłości jelit i różnych tam elementów psich wewnętrznych. Żyje pies i żyć zamierza długo zapewne i oby:)
Cała ta historia zdarzyła się dawno temu, przed wakacjami jakoś, więc stąd moja pewność co do życia tego psa. Nie mniej stresa miałam, wiadomo.
To pierwsza dziwna historia szpilkowa. Pso-szpilkowa w tej sytuacji.
Inna jest taka że jedna taka, dajmy na to Franka jej było, na potrzeby tego posta.
Otóż owa Franka ma głupi zwyczaj wbijania szpilek w różne PRZEDZIWNE miejsca.
Na ten przykład, szyje sobie Franka na maszynie. Ma to szyje. Czemu nie przecież, od tego maszyna jest.
No, ale potem, jak już skończy to swoje szycie, zapomni Franka JEDNĄ szpilkę schować.
Albo nie, nie zapomni, bądźmy szczerzy. Nie zapomni, tylko lenia ma żeby maszynę otworzyć. Bo Franka szafkową ma po mamie swej. Więc nie chce się leniowi schylić i schować tej szpilki, to ją wpina w zasłonę - żeby nie zgubić i dzieciom w odnóża się na ten przykład nie wbiła. Niby Franka zapobiegliwa taka :P
A potem Franka, głupia,  zasłania te okna TYMI zasłonami przy pomocy rąk własnych! I dziwi się swojej głupocie po chwili, bo AŁA sssyczy :P
Dziwna trochę... Czemu ssyczy, skoro sama wbijała te szpilki w zasłony?!
Gorzej jak syczy ślubny Franki. O! Ten to syczy dosadnie nawet, głupotę Franki pod niebiosa "wychwalając"...
Innym razem wzmiankowana Franka siedzi sobie wygodnie i godnie na sofie w róże, TV se włącza i majstruje przy małym "czymś" w ręcach trzymanym, że niby coś tam rękodzielniczo sobie struga. Szyje znaczy.
Ręcznie w dodatku, bo czasem też się jej udaje. Szczególnie gdy film jakiś fajny zapowiadają, to czemu nie połączyć przyjemnego z pożytecznym?! To łączy Franka dwie przyjemnostki. Bo może, a co!
A igiełkę od szycia wbija czasem w podusię co to ma ją pod rąsią dla wygody. Bo wygodnicka Franka jest, szczególnie porą zmierzchową.  Czasem Franka, w przerwie filmowej leci do "carskiego sioła", i jak wraca to siada zadkiem na podusię wygodną, bo się głupia przewróciła...  Podusia znaczy. I kwiczy głupia po chwili, słów szeptem mocno lekceważących szycie używając. Franka kwiczy, nie podusia. Franka za to zadek masuje na tę nieszczęśliwą poniekąd okoliczność usiąścia na podusi wygodnej, acz niebezpiecznej :P
Franka taka...
Koniec Frankowych rządów ogłaszam!
Wywaliłam lenia na pysk lekko wytarmoszony. Ręcami i zadkiem pokłutym wymachując.
Albowiem sprawiłam sobie takie O!




I mam teraz dzięki piesowi i France taki igielnik. W wersji mini nawet bo słoiczek po naprawdę MINI dżemiku został wykorzystany w tym celu. I się sprawuje nader mądrze nawet ten igielniczek. A mało tego wygląda też niczego. Na łeb urodą bije ten historyczny, francuski. Pies na niego nie łypie. Znaczy zaakceptował  chyba, i może się nawet nie połakomi dziwnym swym zwyczajem fakira :P
Bo ja sobie właściwie nawet pomyślałam że ten mój pies to ma ogromne jakieś wyczucie estetyki chyba.
No bo kapcie na ten przykład miałam. Takie na szydełku robione. I dziury mi się na piętach zrobiły od lubienia nadmiernego owych kapci przeze mnie. Lubienie to spowodowało że je miałam sobie naprawić.
I pies się wnerwił na to moje naprawianie, bo wziął i kapcie też wtranżolił...
Tym razem już nie sprawdzałam czy na jelitkach zalegają psowi te kapcie, jego sprawa, skoro taka estetka z tego mojego psa, to niech ma, na zdrowie nawet. I się estetycznie wielce sprawa kapci na pobliskiej łące skończyła.
Z dywanem podobnie, rogi dywanu zeżarte i obmlaskane ze smakiem juz czas jakiś temu...
Więc albo tak bardzo brzydki jest, albo pies koloru nie lubi... Tylko że mądrzy prawią że psy kolorów nie odróżniają, więc tak naprawdę nie wiem w czym problem. Smaczny na pewno nie jest. Sprawdziłam. PRZYPADKIEM!!!
Dziwny pies.
Igielnik jednak, tak na wszelki wypadek dałam psowi do obniuchania. Niuchnął, a jakże. I tyle...
Jest nadzieja. Na przetrwanie igielniczka znaczy:)))
No to jak już popędziłam głupią Frankę, to se zasiadłam i uszyłam jeszcze takie tam różne.
Ale zanim skończyłam to się zadumałam na charakterem Franki...
Bo się okazało że Franka to mało że głupawa, to jeszcze pechowa :P
Otóż, jak sobie któregoś zmierzchu późnego Franka zasiadła do maszyny szyciowej to się wzięła machina i zepsuła :( Że niby przypadek i wypadek. Jasne, a ja niby przypadkiem w bajki uwierzyłam.
Ach, syczenia Frankowego dobrze że nikt nie słyszał - bo niby taka przejęta była:P. Inwektywy może to nie były, ale pary się jakieś dziwne wokół maszyny zebrały, takie jakby uduchowione nawet... zgrozą powiało... i chłodem. Brrrr...
Czekać trzeba było na mechanika osobistego, uzdolnionego w naprawie maszyn wszelakich.
A  Franka, na wszelki wypadek nosa przez dni kilka nie wychylała. Przemykała gdzieś chyłkiem strwożona wielce. Czuła pismo tym nosem. Pismo nieprzychylne France wielce :P
Jak już ów mechanik zdolny i osobisty wziął i usunął usterki spowodowane zapalczywością Frankową, to się wzięło i uszyło, ło, proszę:




Proste bardzo, ale skrzydlate. Na zbożny cel, to musiało być skrzydlato. Nawet Franka załapała :)
Ale los paskudny jej nie ominął, za te palce, za zadek i za maszyny usterki... Poszła Franka. I oby nie wróciła, durna taka, ech...
Uszyłam skrzydlate anioły i już pooooooszłyyy, do dobrych ludzi, w dobrym celu mam nadzieję służyć:)
I szczęście przynieść też.
Oby:)

A dziś za oknem, wieczorową porą, taki oto obrazek oczęta me zastały:




Koniec i bomba, kto przeczytał...
... temu gratuluję wytrwałości:))))

Pozdrawiam cieplutko:)

18 listopada 2010

Kompozycje

Komponować można wszystko:)
Najlepsi komponują muzykę. Jeszcze inni tworzą cudne kompozycje roślinne, i nie ograniczają się tylko do kwiatów:) Komponuje się także tkaniny podczas szycia, żeby pięknie... żeby kolorowo... żeby inaczej niż w sklepie:) Komponuje się nawet dania. Tak, tak, kucharz komponuje w garnku i na talerzu:)))
I właśnie na tym upłynął nam wieczór sobotni:D
Na komponowaniu!!!
Komponowaliśmy bowiem z radością pizzę, którą każdy własnoręcznie najpierw rozplaskał na okrągły placek, a następnie skomponował jej zawartość z przygotowanych składników, a którą to po upieczeniu  pożarto z APETYTEM przez jej - PIZZY osobistego KOMPOZYTORA :D
Zabawa przednia. I do tego smaczna niezwykle, i wreszcie każdy był zadowolony. Jan nie lubi wędliny i pieczarek, Toś nie lubi pieczarek i papryki. Oboje nie lubią oliwek, ale za to uwielbiają ser żółty. I pomidory tez uwielbiają :DDD. I tak, każdy miał własnoręcznie przygotowana pizzę, z własnoręcznie ułożonymi na niej wybranymi składnikami. LUKSUS:))) I smakowitość najprawdziwsza:)))
Proszę bardzo, oto dowody :)








I ja komponowałam. Od wtorku, w tak ulubionym przeze mnie międzyczasie:P
Skomponowałam takie coś.





Wiem już że zainteresowana jest zadowolona z efektu:) Co więcej DOSKONALE jej pasują :))) Bardzo sie cieszę że tak jest, wszak to moje pierwsze twory suchofilcowe :))))

Tymczasem pozdrawiam cieplutko i miło.
Wracam do spraw niecierpiących zwłoki, może wreszcie wywiążę się z wcześniejszych zobowiązań :P

12 listopada 2010

Nie ma mnie

Nie ma mnie, ale bywam:)
Pojawiam się i znikam, czas szaleńczo goni mnie, nijak nie chce przystanąć, dać odetchnąć.
Wpadam na chwilkę jeno cobyście nie zapomniały o mnie:D
Dzieje się tak dużo, że pojęcia nie mam jak to wszystko ogarnąć.

W ubiegły weekend na ten przykład szkoliłam się:) Szkoliłam się rękodzielniczo w Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli. Fajny kursik, choć biorąc pod uwagę tematykę zajęć: "Rękodzieło-pomysły na zajęcia artystyczne", i ogromną różnorodność technik jakie miały być poznawane na owym szkoleniu, stwierdzam że 16 godzin jakie zostały na to poświęcone to stanowczo zbyt mało!
Same pomyślcie, witraż, mozaika, scrapbooking, filcowanie na mokro i sucho, decoupage, batik... jest to tematyka szalenie rozległa i czasochłonna. Skupiłam się na witrażu, mozaice, filcowaniu na sucho i batiku.
Bardzo polubiłam suche filcowanie, batik też mi się podoba, wcześniej poznałam batik w najprostszej jego formie, jak każdy z nas, na pracach ręcznych w szkole, czyli świeca, kartka, czasem płócienko i malowanie farbami plakatowymi - efekt? Niby jest, ale ja chciałam więcej. I mam. Zamiast niebieskiego anioła mam coś w kolorze bliżej nieokreślonym i... ciemnym...Za wyjątkiem skrzydeł i twarzy, bo te są żółte :P
Cóż, ale pojęcie uzyskałam jako takie, co z czym, kiedy i dlaczego, choć nie ukrywam brakuje mi szczegółów. Ale to przede mną, w wolnej chwili zamierzam dopracować tę technikę - jest fajna:)


Witraż, hmm, nie będę tej techniki proponowała dzieciakom ze świetlicy. Jednak jak na ich możliwości i żywiołowość wszelkie próby wykorzystania witrażu w pracy niestety odpadają:P Ale efekty są zachwycające:) Podobnie mozaika, choć ta z całą pewnością znajdzie zastosowanie w mojej pracy:)))

 Serducho - prosta forma, dla poznania techniki

 Lusterko mozaikowe - nie wykończone ciągle bowiem muszę jeszcze uzupełnić przestrzeń pomiędzy szkiełkami fugą. Wkrótce:)



Filc mokry, decu i scrap nie są mi obce, więc nie będę się nad nimi rozwodzić.

Natomiast filcowanie na sucho, BAJKA :))) Świetna, prosta technika do wykorzystania w każdych warunkach:) I jaka odstresowująca!!! Świetne efekty, super możliwości, małe potrzeby. Same plusy:)


To dwustronne, kursowe kolczyki. Śmieszne wyszły, proste bardzo ale ciekawie się prezentują jako "nausznice":)
Jestem właśnie w trakcie realizowania małego zamówienia na inne.
O tym wkrótce:)

Z innej beczki - równie przyjemnej, o ile nawet nie przyjemniejszej:)))
Zamówiłam sobie u przemiłej Aty mitenki:)
I mam, dostałam je już jakiś czas temu. Są świetne, no i najważniejsze, mają wrobiony, ukochany przeze mnie splot warkoczowy, o czym Ata nie miała pojęcia, ponieważ nie dawałam jej jakichś instrukcji co do wykonania. Przyszły, dodam że niezwykle szybko bowiem Ata nadała je we wtorek, a we środę już w nich ganiałam:). Gdy zobaczyłam ten warkocz... powiem tak, bardzo się ucieszyłam, tak BARDZO BARDZO, ponieważ zaraz przypomniałam sobie jak to moja babcia ukochana robiła mi sweterki, skarpetki i wplatała takie właśnie warkocze:) No i znowu mogę się cieszyć "warkoczami" , bardzo to miłe:)))

 Dziękuję Ci BARDZO Moniko:)))

A dziś rano przyszła kolejna przesyłka:)
Chwaliłam się już że mam ostatnio dobrą passę:)
Wspominałam wówczas o wygranym candy u Artambrozji:) Dziś przyszły cudne słodkości:)))
Napatrzeć się nie mogę na pięknego Śpiocha i śliczne, retro zawieszki:)
Wszystko jest perfekcyjnie wykonane, co więcej, perfekcyjnie zapakowane. Spójrzcie same:



Beatko, jeszcze raz BARDZO dziękuję:))) 
Śpioch znalazł swoje miejsce w mojej (naszej) sypialni:) I dobrze mu tam:)

Na koniec, moja dobra passa chyba już minęła:P
Kilka dni temu zleciałam jednak z tych swoich schodów:) Dobrze że rozłożysta jestem tam gdzie trzeba, nie mniej... ała :P
Wszystko skończyło się dobrze, ale zadnia część mojego ciała troszkę jest obolała :P
Dobra passo WRÓĆ!!! Proszę:> Tęsknię i czekam, jakoś nie uśmiechają mi się TAKIE wypadki :D

Pozdrawiam cieplutko mimo szarugi za oknem:)
I weekendu miłego życzę:)

3 listopada 2010

No!

I koniec ostateczny mojego candy.
Dziś w godzinach rannych wylosowałam:)
A losowałam będąc radosną jak norka, bowiem o mały włos ze schodów swych nie spadłam:> Jaki to powód do radości spytacie, a taki że jednak nie spadłam!! Ha! To się cieszę, bo po tym upadku już bym chyba nie wstała:>
Wspominałam że fartowne życie ostatnio mam???
No bo candy wygrywam, i fajnych ludzi poznaję, i nagrody miewam przyznawane. Nagrody takie wyróżnieniowe, ale piękne, no i jeszcze z tych schodów nie spadłam - jeszcze lepiej. Samo SZCZĘŚCIE.
Czy ja coś kiedyś mówiłam o panu "P-u"???? Eeeee, to muszę od dziś zmienić zdanie i nastawienie:)))))
Wyróżnienie dostałam o takie:


Kerry - Marta mnie obdarowała. Miło mi, i zapraszam do częstowania się wszystkie chętne i zauroczone cudnym zdjęciem:))) Jak mówiłam, czuję się doceniona przez to że do mnie zaglądacie i komentujecie:)
A Kerry bardzo dziękuję :D

OOO!!! I sie rozgadałam a o wyniku losowania nagrody pocieszeniowej nic nie mówię:>
Przepraszam, już naprawiam swój błąd i spieszę donieść iż niespodziankową nagrodę pocieszeniową wylosowała:


SIENCJA
GRATULUJĘ i uprzejmie proszę o dane do wysyłki:)))
Nagroda nadal pozostaje niespodziewaną niespodzianką - już jest wymyślona, teraz tylko realizacja i gotowe:) Mam nadzieję że przypadnie do gustu:)

A ja tymczasem żegnam miło i cieplutko:)))

2 listopada 2010

Dogrywka

Losowanie prezencików przygotowanych dla Was, Przemiłe Blogerki, jak wiadomo odbyło się "wieki" temu:)
Jednak, jako że osoby wylosowane nie zgłosiły sie po odbiór swoich słodkości - a czekałam, nie powiem bardzo czekałam :> Dziś DOGRYWKA. Czyli ponowne losowanie.
Pozwoliłam wprowadzić sobie kilka zmian, ponieważ Super Maszyny Losujące najpierw się zacięły (wirusy), obecnie przebywają w innym lokalu przechowalnikowym (przedszkole), pozwoliłam sobie sama zamiąchać w koszu - nie powiem, fajne doświadczenie, zawsze chciałam to zrobić:)))) I, TADAM, ponownie ogłaszam iż prezenciki wylosowała:


Jak widać :))) PAT ZE SREBRNEGO GAJU :))))

I przyznam się szczerze, BARDZO się cieszę, mam wrażenie że ten mój anioł ma szansę na poprawienie Pat nastroju, ostatnio mocno zachwianego, nieprawdaż??? :DDDD
Pat, gratuluję i uprzejmie proszę o dane do wysyłki, na mojego mejla:)))

Zrezygnowałam z losowania nagrody pocieszeniowej. Powód jest prosty, dziś sama byłam maszyną. Jedyną.
Jeśli jednak ktoś czuje się pokrzywdzony i nieszczęśliwy wielce, OGŁASZAM, iż pośród wszystkich osób które wpiszą się DZIŚ do godziny 24.00 pod niniejszym postem wylosuję ową wymyśloną nagrodę pocieszeniową - która nadal pozostaje jeszcze tajemnicą. Wyniki jutro. Zapraszam zatem:))) 

Pozostając w temacie candy:) Chwalę się! Z bezczelną wręcz rozkoszą, chwalę się wygranym ZNOWU!!! Candy u Artambrozji. Stanę się wkrótce dumną właścicielką cudnego Śpioszka w niebieskościach, wykonanego własnoręcznie przez Beatkę:)) Strasznie się cieszę, od dawna wzdychałam do Jej Aniołków:))))
Los jest wyjątkowo dla mnie ostatnio łaskawy:) Chyba zagram w Totka:)))

I jeszcze na koniec.
Dzięki wspaniałomyślnemu gestowi Aty, mam świetną tkaninę w AUTA!
Główny przyszły właściciel ocenił: MAMA, TO SĄ ZYGZAKI!!! W róznych kolorach!!!! Ale cad!!!


 Ata, moje małe chłopię, dzięki Tobie czuje się szczęśliwie oczadzone:))) Bardzo Ci dziękuję zatem w jego imieniu - tkanina jest świetna, a ja wkrótce pokażę efekty mojej z nią pracy:)))
Tosia na widok materiału, i po usłyszeniu całej historii z nim związanej, tylko mruknęła pod nosem: Mama to ma takie FAJNE koleżanki!

I ja sie zgadzam z moją córą:) Fajne mam koleżanki:))))
Dziękuję:))))

Pozdrawiam cieplutko.