tROJE

Dwoję się i troję:)
Dosłownie i w przenośni. Wszystko zaczęło się w godzinach przedpołudniowych, gdy najpierw usłyszałam a potem ujrzałam ogromny rój pszczół nad moim domem. Po ostrzeżeniu sąsiadów, wyszłam i zaczęłam obserwować co się dzieje. Najpierw zobaczyłam jak owady krążą nad pobliskimi młodymi sosenkami:

a jeszcze potem zrobiło się ich mniej i ciszej... a potem...
Zaczęłam dzwonić. Szczęściem mam kolegę pszczelarza który najpierw kazał sprawdzić czy pszczoły osiadły w jednym miejscu, nazwał to "czymś w rodzaju kokonu" - jak dla mnie laika info doskonale zrozumiałe, a wykonanie zadania niezwykle przerażające! Poszłam.
Było COŚ, co z daleka wyglądało odpowiednio przerażająco, z bliska wyglądało jeszcze bardziej straszliwie. Choć nie ukrywam, równie niezwykle!

Prawie Hitchcock :P
Kolega pokierował mnie do Związku Pszczelarzy w Olsztynie. Przemiła pani która odebrała telefon szybciutko znalazła pszczelarza zainteresowanego rojem. Wkrótce dostałam wiadomość: pszczelarz przybywa z odsieczą!
Lecz zanim dotarł, poprosił o zroszenie pszczół wodą... Hmmm, jakby jeszcze bardziej ekstremalnie się zrobiło... Powiem nawet że miałam niezłego pietra. Jednak jeszcze większy strach mnie ogarniał gdy pomyślałam o dzieciach które bawią się na naszych łąkach, o psach które po nich biegają, o ludziach przechodzących pobliską drogą - naprawdę pobliską, bo ok 15 metrów ją dzieliło od pszczół, a domy nasze okoliczne jakieś 20 do 30 m.
Pan zapewniał że pszczoły TERAZ nic mi nie zrobią, bo siedzą i "myślą" co dalej, więc zupełnie nie zareagują na wodę ze zraszacza, która miała za zadanie zatrzymać je na gałęzi.
Wyłączyłam zatem własne myślenie, bo coś mi kiepsko szło, i w dodatku w kiepskim kierunku, czyli: bierz nogi za pas i kryj się pod kołdrą. Jakże mi wtedy brakowało Kubusia Puchatka, już ON by wiedział co zrobić! :)
Włożyłam chustkę na głowinę (pamiętałam Jacku ;) ), i poszłam.
I zrosiłam.
Przy okazji drżącą ręką zrobiłam kilka zdjęć. Potem emocje nieco opadły bo pszczoły faktycznie nie były agresywne. A ja mogłam je przez chwilę poobserwować - i warto było bo niezwykły przedstawiały widok.

ZNAWCA wreszcie też przyjechał, i zabrał się do dzieła, co widać na załączonych zdjęciach

tu miejsce po odciętej gałęzi - jak widać pszczoły dalej usiłowały zebrać się w tym miejscu.

I to już prawie koniec niesamowitej historii o pszczołach.
Prawie, bowiem naszły mnie różne myśli w związku z faktem niecałkowitego zakończenia sprawy :(
.
Jest już noc.
Na naszej łące pozostało jeszcze kilkaset pszczół. Część wleciała do przygotowanej przez pszczelarza "pułapki" w której miały zostać przewiezione jutro do miasta. Do pszczelarza i do swojej pszczelej rodziny.
Jednak okazało się że jest druga część która pozostała na odciętej przez pszczelarza gałęzi, tej samej na której wcześniej roiły się ich tysiące, wraz ze swoją królową. I właśnie dlatego osierocone pszczoły pozostały na gałęzi bo czuły na niej zapach mateczny, zapach swojej królowej...
I teraz chciałam podzielić się swoim rozczarowaniem. Ogromnym.
Otóż pan pszczelarz niby przybył z odsieczą, niby zebrał rój, ale zostało jeszcze mnóstwo pszczół które zdezorientowane krążyły nad drzewem.
Jednak zainteresowanie pana pozostałymi pszczołami spadło. Bo nie miał już czasu. Bo zabrał większość pszczół, co ważniejsze z królową i tyle.
Zaproponował żebym sama (!) wieczorem je "zamknęła" w przygotowanym pudełku (po moich butach), a następnie Osobisty miał mu je jutro rano przywieźć do pracy.
Byłam przygotowana aby to zrobić, wraz ze szwagierką wybierałyśmy się już na kończenie "sprawy" i zrobiłybyśmy to. Jednak gdy nasze dzieci zobaczyły pszczoły na owej odciętej gałęzi, polecenie pana cyt: strząśnie je pani z tej gałęzi w pobliżu pudełka, a potem pozbędzie się gałęzi" nieco mnie zaskoczyło.
Bo niby jak mam to zrobić? Bez zabezpieczeń, wiedzy i przygotowania? Co innego zrosić pszczoły wodą, a co innego strzepnąć je z tej nieszczęsnej gałęzi, tym samym wkurzyć i ... no właśnie: I ?!
Wiem że pan zabrał większość pszczół wraz z królową - sprawdził to. To znaczy że pozostałe pszczoły nie założą nowej rodziny, bo zwyczajnie nie są w stanie bez królowej, czyli są skazane na śmierć!
Piszę to nieco wkurzona, bowiem nie od dziś trąbi się, że pszczół jest coraz mniej a konsekwencje ich wyginięcia odczujemy wszyscy. A dziś ja mam podjąć decyzję co zrobić z pszczołami które utknęły na mojej łące... Zaryzykować własne zdrowie, strząsnąć je i zawieźć owemu panu? Czy może pozostawić na pewną śmierć?
Cóż, wspólnie ze szwagierką jesteśmy zainteresowane ich losem, i mam nadzieję że jutrzejszy poranek przyniesie lepsze wieści - tym razem od innego pszczelarza. I czekam ranka żeby sprawdzić czy pszczoły dalej będą na łące, może ktoś jednak zabierze je, wprowadzi nową królową i powstanie nowa rodzina?
Bardzo, bardzo na to liczę, oczywiście to tylko dywagacje, ponieważ nie mam pojęcia czy jest to możliwe.
Zupełnie nie znam się na pszczelarstwie, moje sformułowania i słownictwo w niniejszym tekście jest całkowicie amatorskie, polegałam na informacjach otrzymanych od zaprzyjaźnionych pszczelarzy, jednak nie byłam w stanie zapamiętać dokładnego nazewnictwa używanego przez fachowców w rozmowach ze mną, tak więc przepraszam wszystkich znawców tematu i serdecznie proszę o wyrozumiałość.
Tymczasem idę ochłonąć do wanny.

aaa, dodam tylko że wkrótce postaram się wkleić filmik jak to z "naszymi" pszczołami było.