Wiosennie:)

wreszcie i u mnie, choć za oknem śnieżyca:)

Po wielkich dysputach, zadumaniach i przemysleniach, czas na posłodzenie:))

Miniona sobota upłynęła pod znakiem wycieczkowym i fal przełamywania.

Dostałam "chodzonego - wyjazdowego". Miałam tak silną potrzebę wyrwania się z domu, że normalnie mnie nosiło.

Niestety, na szybkiego obdzwonione grono najbliższych znajomych nie nadawało się ani na wspólne wycieczki ani na spotkanka - wszyscy chorzy, zasmarkani...a ja miałam chodzonego, jak na złość i wbrew dotychczas mi służącemu wiernemu charakterowi domatora:))

Co tam, zrobimy sobie sami wycieczkę - zakrzyknęłam dziarsko - pojedziemy do Ostródy, myśl przeszła w czyn - zasiedliśmy wszyscy godnie i wygodnie w autku i ruszyliśmy ze śpiewem na ustach.

Żeby nie było zbyt różowo, tematem przewodnim wyprawy były...zakupy! Tak, tak nie inaczej - w lodówce pustki, w spiżarni echo odpowiada radośnie, co robić, trza połączyć pozyteczne z przyjemnym.

I tym oto sposobem przełamuję "fale":)

Dlaczego? Już wyjaśniam.

Otóż, mam ogromną awersję do koloru RÓŻOWEGO, nie awersję, WSTRĘT wręcz olbrzymi, ciarki mnie przechodzą w sklepie w dziale ubrań dziewczęcych - moja Tosia ubóstwia ten kolor pasjami, wielbi na kolanach, całuje dostępne fragmenty wsiego różowego brokatem i cekinem poganianego. Szok w majtach! Różowych w dodatku:))) 

ALLEEE, coś się dziwnego ostatnio ze mną dzieje - myslę że to wynik pracy nade mną dziecka mego dziewczęcego, cos mnie sie stało w głowe tudzież w oczy - wstręt jakby mniejszy jest ostatnimi czasy, nie wzdragam się na wspomnienie, nie mówiąc już o widzeniu tej barwy wesołej:) Kolejny szok! Ten już bez gaci:))

Wracając jednak do meritum niniejszej wypowiedzi czyli naszej WYPRAWY - otóż, zakupy, przy czynnej "pomocy" dziatwy poczyniliśmy sprawnie nawet, bez burz i rejwachu zazwyczaj nam towarzyszącego przy takiej okazji, co wiecej,  nawet w milusiej atmosferce:), sprawunki spakowane zostały skrupulatnie do bagaznika, pod czujnym okiem towarzyszącej dziatwy. Wycieczka trwa.

Kolejnym i najważniejszym punktem programu był spacer nad ostródzkim jeziorem przy którym to uczyniono lat kilka temu wspaniałe pomosty spacerowe.Pod nimi kłębił się dziki tłum kaczków, łabądków i innego drobiu - pirza jeno fruwały:)

W atmosferze skupienia i bogobojnego zachwytu moje dziecięcia oba - wiejskiego charakteru zaznaczam, wpatrywały się w toto kwękająco-gulgoczące bractwo, z zaciekawieniem wielkim obserwując jak to towarzystwo kurkowe tam się szarogęsi, kitwasi, rozpycha, krzyczy (zaznaczam że to są dzieci wiejskie, przyzwyczajone do widoków drobiu, cielęciny, wołowiny, koniny i wieprzowiny wdzięcznie się przechadzającej w otaczajacych nas gospodarstawach), tu jakby dziecia się zacukały, przykucnęły, zadumały trochę, zacichły, w skupieniu wielkim przyglądając się temu ptasiemu zbiorowisku.

I gdyby nie mroźne podmuchy wiatru wiejącego od jeziora, stalibysmy tam pewnie do nocy, ale na NASZE szczęście dzieci pomarzły i zarządziły odwrót.

No i wreszcie dochodzimy do meritum niniejszego wywodu (kolejnego już:)). 
Wracając od jeziora, oczy me bystre ujrzały niepozornie wygladający sklepik. Nieśmiało zaproponowałam "zwiedzenie" jego zawartości, spotkało sie to z umiarkowanym aplauzem, szczególnie ze strony męża mego osobistego, ale jednak weszliśmy i... achów, ochów, cmoków i ojejów nie mogłam już zatrzymać w paszczy swej (a dziecia rączków wszystkich czterech):). Maleńki ten przybytek zawierał mnóstwo cudnych cudowności, a wiele z nich w przepysznych  RÓŻOWOŚCIACH !!!!!
Złamanych, jasniutkich, połączonych z kremami, seledynkami i beżami - no piękne to było po prostu! I takie tanie!!!

Nie opierając się długo kupiłam do domku na wiosny rozpoczęcie te wszystkie pierdółki, przyznać musicie że urocze?

Motyle - wiem ile:), te już celowo, na przełamanie różowości.

Niedużo tego uroczego, bo jednak gdzieś jeszcze mną zatrzęsło, ale jednak, powoli, pomaleńku wychodzi  na świat kobieca strona mojej natury:)

I tak pomalutku rozpoczęłam wychodzenie z traumy kolorystycznej, poczynam przepraszanie się z  różowościami, jednak ciagle jeszcze muszą się dopowiednio komponować, aby ucieszyć me oko i duszę, i w domku zagościć w ozdobnej wersji, nie tylko jako odzienie mej córy.

Azeby nie było że piniądz tylko wydaję to takie jeszcze fiki - miki poczyniłam ręcami swymi:

Jeden z wyżej z prezentowanych kwiaciolków jest jeszcze do podrasowania - dopiero to zauważyłam:)

Te w wersji arystokratycznej niemalże: koronki i "brylanty" :)

A te, to tak na koniec, zaczęłam RÓŻOWOŚCIAMI  to i zakończę uprzejmie tym samym - żeby całość w końcu jakąś spójność miała:)

Pozdrawiam cieplutko - jednak ciągle jeszcze nie różowo, wszystkimi barwami wiosennymi, a co!