Mimochodem...

... się robią różne różności - przepraszam za zapożyczenie, wiadomo KOGO :)))

OSTRZEŻENIA:
1. długo dziś będzie...
2. zdjęcia przy "kiepskiej widoczności", więc upraszam o wybaczenie

Wracając do tytułowego "mimochodu".
Otóż grzyby się robią, "prawie same", mimochodem, i w tym kontekście nawet dosłownie:)
Mimo sobie chodząc po okolicznych lasach, zbieramy z Jankiem grzybki.
Znowu ususzonych kilkadziesiąt sztuków, znowu zamrożonych pozostałych kilkadziesiąt.
Najbardziej istotny w tym grzybowym zbieractwie jest fakt iż nie czynię TEGO sama, bowiem synu intensywnie mi pomaga... I bardzo dba aby kosz był pełen przed powrotem do domu... Inaczej nie może być.
Nawet się z tego cieszę, choć lubię grzyby zbierać, jakoś nie specjalnie ostatnio lubię się po nie schylać, szczególnie jeśli czynność ową, rozpoczętą w jednym miejscu, kontynuować muszę co pół centymetra :> . Tak więc od schylania się jest mój syn, który to sam orzekł iż ON lepiej widzi, a ja jestem "mocno starsa" więc i tak nie zobaczę... Jak dla mnie może być, polemizować na ten temat jeszcze nie zamierzam :D.

Również mimochodem wykonałam plan cyklu dwuletniego:) Czyli koniec (a przynajmniej taką mam nadzieję), mego przetwórstwa, które osiągnęło rozmiary cokolwiek przekraczające zdrowy rozsądek :)
Na zakończenie szaleństwa ładowania w słoiki  wszystkiego o czym pomyślę, tudzież uważam za niezbędne posiadać w piwniczce, zrobiłam takie oto coś:

Sos Salsa się to nazywa.
Smaczny jest i wszechstronny w zastosowaniu.
Można go dodać do podsmażonej i pokrojonej w paseczki piersi kurczaka, i wówczas zapodawać z ryżem .Można podać jako danie wegetariańskie z tuńczykiem jeno, na makaronie. Można też, po doprawieniu podać jako sos do mięs grillowanych.I co sobie jeszcze wymyślicie, byle pasowało:)
Ja lubię, rodzina moja też, znajomi doceniają za wszechstronność zastosowań i SMAK, rzecz jasna też:)))
Teraz sobie stoi w piwnicy i czeka, na odpowiedni moment, który nadejdzie bez wątpienia niebawem.
Przepis dla ciągle przetworowo zaciętych ? A proszę bardzo:D

Zalewa: 2 l. wody, pół szklanki octu, pół kg cukru, 5 łyżek soli. Przyprawy: ziele angielskie, listki laurowe, 3 goździki.

Na wrzącą zalewę wrzucić pokrojone, tudzież starkowane składniki, najpierw zacząć od marchewki.
Gotować ok. godziny. Na koniec doprawić: pieprzem, chili, bazylią (ja nie daję), koncentratem pomidorowym oraz dwoma łyżkami maki ziemniaczanej rozprowadzonymi w zimnej wodzie. Chwilę podgotować. Przełożyć gorące do słoików, pasteryzować - ja ok. 5 minut, zacięci mogą dłużej.

Składniki: 1 kg marchwi, 1 kg cebuli, 1 kg papryki, 1 kg pomidorów, 1 kg gruszek, 1 kg sliwek węgierek, 1 kg kabaczka lub cukinii, 1 kg jabłek.
Z podanej ilości wychodzi około 22-23 słoików 330 ml. Ja zrobiłam z ilości o połowę większej, duuuuuużooo mam, w różnych słoikach, nawet litrowych. Polecam, bardzo smaczne, w efekcie macie szybkie danie zimowa porą:))))

Przepis zaczerpniety kiedyś, dawno temu z internetu, nie pomnę niestety strony :>

No i jeszcze jedną rzecz będę działać, którą można dokleić do przetwórstwa. Wino to będzie mianowicie, wino winogronowe, gdyż obdarowani gronami winnymi zostaniemy niebawem - po uprzednim ich samodzielnym zerwaniu. Właściwie to Osobisty wyżywać się będzie winiarsko, niezły jest w te klocki, ja jestem od tej "lepszej", brudniejszej roboty. Hm, się będzie działo :>
Ale to już na pewno koniec!

Również mimochodem, rękodzielniczo w dodatku i pod osłoną nocy powstawało takie coś:)

Owo  "COŚ" winno było sobie powstać już na wiosnę, ale jakoś nie zdążyło, więc powstaje teraz.
To prototyp. Taki TYP ;D. co to zamieszka sobie na tarasie, którego ciągle nie ma:(
A PAN który już był, wymiar tarasu sobie wziął i zabrał, i przepadł, na amen. Więc czekam aż się pojawi, i rzeknie coś miłego w kwestii projektu, tudzież kosztorysu, co bym wiedziała jak TO ostatecznie wyglądać ma, i ewentualne popraweczki nanieść. I se czekam, bo co mam robić ?
Tak więc dla zabicia czasu marzę i tęsknym okiem spozieram przez okno ogrodowe, tarasowym już zwane, choć wiadomo że nieco na wyrost, zważywszy na brak tego tarasu...
Smętnie spoglądam przez okno - się powtarzam nieco... - i umyśliwuję, jak to wiosnę pięknie powitam na swoim tarasie, i kombinuję już co mi "przydasię", żeby czas "tarasowy" przepojony był radością, romantyzmem i wygodą:)))
Dumam tylko, bo co mi innego pozostało???
No, może jeszcze PLAN, żeby z prototypu KWINTESENCJĘ wykonać. Tymczasem jest jak jest.
Właściwie to zabrałam się do tej pracy od ... strony. Przycięłam sobie te wszystkie deseczki i deszczułki, ale zamiast je najpierw pomalować, dzięki czemu lampion zyskał by nieco na estetyce, to zabrałam się za siatki mocowanie. A trza było najpierw przemyśleć wsio, a nie jak zwykle... Cóż, prototyp...
Więc prototyp przedstawiony wszem i wobec, teraz zabieram się do wykonania wersji ostatecznej i powalającej urodą. To będzie doskonałość, na miłe, długie i romantyczne wieczory tarasowe:D

Już na koniec, pokazać pragnę cóż uczyniłam, również mimochodem, również mocno wieczorową porą, a inspirując się dziełami nieocenionej w tym zakresie Ili:

Łatwo się takie cuda robi, łatwo i szybko. Wdzięczne są niesłychanie, i jesiennie wybarwione. Wprowadziłam sobie do domu trochę słoneczka jesiennego. Bardzo mi słońca juz brakuje, bardzo...
I juz zupełnie na końcowy koniec muszę pochwalić dziatki swe, te własne, osobiste.
Właściwie to troszkę "samochwalenie się", będzie, nazywać trza rzeczy po imieniu. Otóż w minioną niedzielę byliśmy w pobliskim mieście wojewódzkim. W mieście tym istnieje od lat WIEEEEEELLLLLLLUUUUUU już bardzo, Zespół Pieśni i Tańca "Warmia":)))

 A moje dziatki "przeszły" rekrutację :)) Można więc pokusić się o stwierdzenie iż "tancerzami" zostaną. Przynajmniej na czas jakiś, choć ciągle jeszcze nieokreślony, aczkolwiek na dzień dzisiejszy oczekiwany przez OBOJE z radością niezwykle intensywną:)))
Po wyjściu z rozmowy kwalifikacyjnej, podczas której dzieci miały popisać się znajomością jakiejkolwiek piosenki usłyszałam pełne entuzjazmu Jankowe podsumowanie spotkania: "mamo ale tu jest fajnie, a ten pan jest taki miły!!! Ale się ciesę ze będę chodził na Warmię"!
Po dłuższej chwili zachwytów dowiedzieliśmy się wreszcie jakie to piosenki dzieci zaprezentowały...
Tosia pisnęła piosneczkę przedszkolną na nutę hiphop...
A Janek... wyłgał się od śpiewania prosząc żeby pan: " dał mi sansę, ja się nauce piosenki, ale teraz nie umiem"...
Komentarz? Jesteśmy rodziną śpiewającą, każda podróż, spotkanie, ognisko okraszone jest pieniami "na różne tematy". Jankowa prośba o "sansę" wprawiła nas niejako w zakłopotanie, zważywszy na fakt, iż ów PAN, uczył jeszcze tańca ojca dzieci, a mojego męża :>
A Janek śpiewa z pamięci nawet takie piosenki:

http://www.youtube.com/watch?v=z_ZRuThJGT4&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=NaRnTDUPiYg

W tym miejscu serdecznie dziękuję JOLI, buziole oficjalnie Ci ślę,  Ty już dobrze wiesz czemu:))))

Tak przy okazji tańca przypomniała  mi się rozmowa jaką zainicjowałam z Jankiem na temat taneczny. Otóż w ubiegłym roku synu strasznie chciał chodzić na tańce w przedszkolu, z niewiadomych tak naprawdę przyczyn nie zapisałam go na nie. Cały rok wiercił mi dziurę w brzuchu żeby w tym roku już nie zapomnieć.
Jednak w tym roku NIE CHCE i już!
Więc tak naprawdę jechaliśmy na wspominaną rekrutację tylko z Tosią. Jednak wielkie było moje zdziwienie, gdy na moje stwierdzenie że: My z Jankiem poczekamy tu w parku, a tata pójdzie z Tosią na rozmowy, Janek zareagował wielkim oburzeniem, machając mi przed oczyma rękami: Mama, pseciez ci tłumacyłem, ja nie kce chodzić na tańce w psedskolu!!! Na Warmie będe chodził i juz!!!
Cóż na taki argument mogliśmy zareagować tylko w jeden sposób :DDD
Teraz z niecierpliwością czekamy na  rozpoczęcie nowego etapu w życiu naszej rodziny, na razie jest bardzo wyczekiwany, co będzie potem? Się okaże:D
I tyle.
Spokojne życie wiodę ostatnimi czasy, choć też zadziała się rzecz niesłychana.
Właściwie niesłychanie miła, i ciesząca me serce, ale o TYM wkrótce:))))
Tymczasem pozdrowienia jesienne ślę, papapa:D