Wiem.

Długo mnie nie było. Wiem.
I nie mam wytłumaczenia.
Dużo się w międzyczasie działo, rzeczy ważnych i tych mniej też.
Święta minęły w malowniczej scenerii mojego ogrodu, spacerów do pobliskiej stadniny a przede wszystkim w obecności mojej najbliższej rodziny - zasiadło nas do stołu w tym roku dwanaścioro! W tym sześcioro dzieci - i było fajnie:)))
Nie powiem, jestem zmęczona, nie będę słodzić. Wszystkie moje zaplanowane na wczesnowiosenny czas prace wykonywane były z doskoku, i w wielkiej tajemnicy ( tzw. pomocnicy kryli się wokół ;) ) Ha, ale ogarnęłam ile się dało, i ogarniam obecnie co się da. W sumie kto powiedział że wszystko musi być "poukładane" od A do Z??? Ja jestem obecnie gdzieś na G, czyli G mnie obchodzi co myślą inni.
Ja się rodziną cieszyłam i już. Cieszyłam dogłębnie, obgadane zostało co miało zostać obgadane, wyściskane wszystko do wyściskania, i niby jest okej. Niby, bo zawsze pozostaje niedosyt.
Dziś siostra jedzie w siną dal, otuloną mgłami i smogiem... Znowu na długie nie widzenie, jeszcze dłuższe tęsknienie...
Życie.
Ja wiem.
Nawet okresowo rozumiem. Nie mniej ciężko czasem.
Będzie mi brakowało naszych wieczorów, dni wariackich, wypraw szalonych bo czasem przez dzieci ograniczonych.
Tęsknota mnie otula...

Kto to powiedział?


Mimo wszystko pozdrawiam ciepło, pamiętacie mnie jeszcze?