Kulam

... jak w tytule, kulam się z dziećmi na dywanie, kulam się z psem po podłodze i kulki sobie też kulam.
W minioną sobotę zorganizowałam "warsztaty z kulania" :) Filcu kulania, żeby nie było że z kulania po podłodze. Tu nawet nie ma jak zrobić "warsztatów" ponieważ moje dzieciaki opanowały tę sztukę do perfekcji :))) Szkoda że zawodów z TEGO jeszcze żadnych nie urządzają, moje dzieciaki zdobyłyby medale ;).
Natomiast filcu kulanie spodobało się wszystkim bardzo:)
Warsztaty owe zorganizowane były dla dzieci moich własnych i bratanicy,:) Nudziło się bractwo niemiłosiernie, więc poczułam się zobligowana do zapewnienia dziatwie atrakcji. No i kulaliśmy wszyscy aż miło, najpierw z wielką ochotą i rozmachem - woda mydlana była wszędzie, a przede wszystkim na odzieży dziecięcej :) Potem zapał przeszedł w stan skupienia, by w końcu osiągnąć status znudzenia (Jaś ciągle rozsmarowywał pianę mydlaną na swojej bąbelkowej macie, twierdząc że ona taka biedna bo sucha...).
Co z wykulanych kulek zrobiły dzieci jeszcze owiane jest mgłą tajemnicy. Gęsta ta mgła, albowiem dzieci ciągle jeszcze zmieniają zdanie co do wykorzystania swoich kulek. Pożyjemy, zobaczymy, ja tam mogę jeszcze poczekać... Pokażę jeno jak kulkowo- kolorowo u nas było:

Swoje rękoczyny pokazać mogę, a co tam:)
Bo ja wykulałam sobie to, bo doczekać się nie mogłam, więc kulałam, i wykulałam, po czym wykończyłam :)

To moje pierwsze kóralicki, własnoręcznie wykulane i poskładane w naszyjnik:) Skromne, no ale pierwsze przecież. Już się nakręcam na kolejne ;)

Tymczasem pozdrawiam miło:)