"Nowy

 Rok mamy, i naprawdę nie wiem czy się cieszyć, przecież LAT wciąż przybywa.
A w związku z ich przybywaniem, to i w kostkach jakoś częściej strzyka, twarz jakaś bardziej "sfilcowana" się robi, nóżki i rączki jakby mniej sprawne, schylać się ciężej "...

To obserwacje koleżanki  nieszczęśliwej że Nowy już mamy. Próbując nieszczęsną pocieszyć nieśmiało, bo niezbyt dobra jestem w te klocki pocieszajkowe, podsunęłam jej myśl ulotną: "strzyka nie strzyka, ale za to bardziej wisi..." Minę dziwną zrobiła i poszła, zanim wyjaśniłam, że wisi w sensie ODPUSZCZENIA większego, nie brania SOBIE do głowy wszystkich tych STRASZNIE POWAŻNYCH ŻYCIOWYCH PROBLEMÓW :))) Może ją wkrótce gdzie spotkam, to skończę mą myśl ważką, chyba że zwieje na mój widok, bojąc się usłyszenia kolejnych głupot :)))
Hehehehehe, strzykanie i filc to nie koniec świata, samo życie przecież :))))
Ja tam nie narzekam, choć strzyka tu i ówdzie, a jakże :)))

Nowy przywitaliśmy szumnie i uroczyście, KINDERBAL lekko przebierankowy, zorganizowałam dzieciom własnym i zaprzyjaźnionym. Miło było niezwykle, zabawowo okrutnie, hucznie przeogromnie :)
Organizacja MINIONEJ imprezy przemyślana była niezwykle starannie. Bowiem ubiegły rok witaliśmy również w ścisłym gronie domowych domowników, znaczy my plus moja mama:) ALE!
Napracować się z Osobistym musieliśmy nad zorganizowaniem czasu dziatwie naszej, która w okolicy 23.00 powieki zapałkami podtrzymywała, i nudziła umęczona: "kiedy ten Rok jus psyjdzie Mama"!!!
Wykończona tamtym kinderbalem byłam nieziemsko, bo też tańczyć musiałam NON STOP niemalże, z dziecięciem starszym i młodszym unoszonym w ramionach, na zmianę, i wężyki musiały być obowiązkowo, i gierki jakoweś, i zabawy śmieszne... - a tak lajcikowo być miało przecież, w kapciach, domowo, cieplutko, leciutko... No, nie powiem, miło było, nie mniej, w tym roku poszłam po ROZUM:)
Dzięki czemu dzieci TOWARZYSTWO miały zapewnione, przemiłe zresztą, więc się zabawiały, z niewielką pomocą naszą, czyli DOROSŁĄ :)
Toś z PARTNEREM przebalowała praktycznie cały wieczór. Jako wiodąca para taneczna prezentowali niezwykle wysoki poziom w tańcach latynoamerykańskich i... prawie baletowych, tylko do Tańca z Gwiazdami z nimi :)

 Nie mniej zaangażowany w taniec był najmłodszy uczestnik balu - Roczniak Igor, który ustąpił z parkietu dopiero około godziny 22.00!!! Po czym padł, i nie zbudził go niemały huk wystrzałów z zakupionych na okoliczność witania Nowego,  baterii i "tortów" "ogniowych" :). Jaś występował raz w charakterze Strażaka Ważniaka, a raz jako Superbohaterski Nietoperek, po czym porzucił przebieranki na rzecz szaleństwa ze starszym kolegą, i bazę łóżkową budowały chłopaki zacięcie. :)
Fajny bal mieliśmy, dzieciska przeszczęśliwe, wybawione, już wymyślają co będą robić w przyszłym roku.

Życzeń nie składałam w OWYM DNIU  z premedytacją, bowiem złożyłam je przebiegle wcześniej, domyślając się w duchu, że pewnikiem nie zdołam na CZAS, toteż nie sumituję się wcale z powodu ich braku na blogu w tym WAŻNYM dniu. Zresztą wszyscy zainteresowani i tak wiedzą że DOBRZE i MIŁO ŻYCZĘ :D

Zmykam do Janka chorego - niestety, infekcja gardłowa się przyplątała jeszcze w święta. Najsampierw zachorzała Tosia, która szczęściem antybiotyku się ustrzegła. Niestety od Sylwestra choruje Janek wespół zespół ze mną - my niestety skończyliśmy na antybiotyku:> Grunt że mówić możemy, bo Toś biedny dwa dni chrypiał niemile.
Nie mniej pozdrawiamy ciepło znad kubaska gorącego kakao z pianką :))

Aaaa, i nie tylko o siebie dbamy :) Jadłodajnię otworzyliśmy już jakiś czas temu. Zlatuje się bractwo skrzydlate, i objada, aż miło :)

Żegnam raz jeszcze :)