Było

i minęło...
Czas wolny i długi, miało być pracowicie, a wyszło... leniwie. Czas spędzony z rodziną i dla rodziny.
Też dobrze, trzeba nam było tego po tej ciągłej gonitwie:)))
Boże Ciało - procesja wokół naszej wsi, piekna uroczystość, "uświetniona" dodatkowo przez uczestnictwo w niej mojej Tosi - kwiecie dziewczę sypało, aż miło było patrzeć. Janek też ukradkiem kilka płatków upuścił, niby to przypadkowym przypadkiem:) i niechcący zupełnie. Parcie miał synu na sypanie kwiatków nieziemskie wręcz, to się babcia złamali kilka razów i "upuścił" synu zielę na drogę i chwałę Pana:)) No nie dało sie inaczej, a dziewczynki z niego nie zrobię:P, na noszenie chorągwi za mały, choć muskuły posiada że hoho, co ostatnio wszystkim naocznie chce udowadniać i pokazywać:D,  wstęgi od chorągwi pozajmowane były, i nikt zamienić się jakoś z dzieckiem nie chciał...Może nie dostrzegli muskułów??:D

Piątek porządki, wreszcie!. Dom zaniedbany, jakiś taki nieogarnięty, niedosprzątany ostatnio:> Wstyd i hańba dla gospodyni - marnej jak stwierdzam wielce:> Nadrobiłam, troszkę tylko, chatka ogarnięta na tyle że pozwoliłam sobie na sobotnią labę:)))
Przy okazji, anegdotkę wspomnę:)
Otóż w piątek wpadła do nas na pobyt weekendowy moja mama. Sprzątam sobie domostwo, a po chwili słyszę od Janka obserwującego moje poczynania: Mama po co spsątas?
Ja: no, żeby czysto było i babcia przyjeżdża... Jaś: mama, daj spokój, babcia pospsąta, pseciez lubi:D
Mądra dziecina :D.
Ach, i najważniejsze! "Krzesny" Janka przyjechał ze świata:) Posiedzieliśmy, pogadaliśmy, krótko, zbyt krótko niestety. Od kilku lat zbyt rzadko się widujemy, zbyt krótkie te nasze "widzenia", a tyle rzeczy do opowiedzenia, pokazania...Szkoda i żal wielki, choć i radość, że parę tych chwil wyrwanych z tego czasu ograniczonego znalazło się i dla nas. Janek przeszczęśliwy, jeszcze przez dwie godziny po położeniu się do łóżka przychodził do salonu bo przypomniał sobie że jeszcze chce coś powiedzieć wujkowi, a może wierszyk jakiś powie, a to piosenkę zaśpiewa. Syna nie poznawałam, on raczej nie z tych popisujących się, a wtedy...zupełnie nie do opanowania:))))
"Krzesnego" z małżonką (śliczną ciocią Olą - jak zauważyła Tonia uwrażliwiona na piękno:D) pozdrawiamy serdecznie, odezwijcie się czasem:)))
A w sobotę pojechaliśmy nad zatokę:))

Cudnie było! Słonecznie, upalnie i bezwietrznie prawie. Wybyczyliśmy się na zapas, na miesiąc z hakiem malutkim.
Taka się atmosfera wakacyjna niemalże zrobiła, że ze zdziwieniem dotarło do mnie późnym popołudniem że czas wracać w domowe pielesze...  Ciężko było, oj ciężko:>
Dzieciakom jeszcze gorzej, pożegnanie z największą piaskownicą na "całym świecie" było okropne:P
Pomogły dopiero obietnice ponownego przyjazdu, może nawet na dłużej, choć w tym roku nie planujemy jakiś specjalnych wakacyjnych wojaży, ale może namiot i krótki wypad weekendowy uda się nam zorganizować. Zobaczymy.
I tak minął weekend, miał być długi, z przeznaczeniem na podgonienie z niektórymi pracami ogrodniczymi.
I na tym froncie zupełnie poległam. Nie zdziałałam nic. Zupełnie!
Choć przy okazji sobotniej wycieczki materiału niezbędnego na dokończenie pewnego projektu przybyło:)
Ponadto zrobiłam rekonesans w pobliskim tartaku i niebawem zakupione zostaną pale na huśtawki dla dzieci. Najbardziej nie mogę się ich doczekać ja sama:D.
Bo to nieładnie trochę w stosunku do dziatwy naszej. Dzieci wszak mamy, ogród też, miejsce na piaskownicę wydzielone i... piachu w piaskownicy prawie nie ma, a ogród, mimo że duży to bez najważniejszych atrubutów dzieciństwa - w tym przypadku, nawet podstawy, czyli hustawki! Skandal normalnie i zaniedbanie! Ale niebawem zostanie to naprawione. Wszak dzieci huśtać się muszą! Ja to uwielbiałam! One też uwielbiają, Tochna godzinami może sie "kiwać" na bujawkach:)

A w warzywniaku pomidory kwiaty mają:) Szczypior sobie rośnie i mężnieje obok marchewki karotki, co to sobie grzecznie czeka (czyt. dorasta) na przerywanie. Pierwsza "tura" rukoli zakończona:> Druga wyrasta, trzecia posiana.
Uwielbiam rukolę! Część sałat ślimaki pożarły. Jakoś nie mogę zdobyć się na zastosowanie bardziej drastycznych metod walki z nimi, i tylko je przerzucam przez siatkę, więc nic dziwnego że cholery wracają jak bumerang - tyle smakowitości przecież im nasadziłam. I wcale nie wolno powracają, tempo sportowe wręcz wykazują! Groszek też mi wtryniły! Musiałam wsadzić nowy! Może ten się uchowa??? Jaś twierdzi że to on je trenuje w biegach... Chyba zaczynam mu wierzyć:P
No i czekam na ogórki. Posiane 16.05 - czyli jak nakazane po wszystkich zimnych świętych, i nic:P Zupełnie nic nie wschodzi. Może jeszcze coś wylezie, jeszcze daję im szansę w tym tygodniu, ale potem to się zdenerwuję i kupię wyrośnięte gotowce! O! Może groźby poskutkują, bo prośby i błagania nic nie dają, poszły ogórasy w zaparte i nie wychodzą!
I tyle, pogadałam sobie o warzywkach, pokazać jeszcze nie chcę co działam, ostatnio wolno niezwykle, w kwestii otoczenia mego warzywniaka leniwego. No ale teraz to się juz postaram i mam nadzieję że wreszcie uda mi się coś niebawem pokazać na forum publicznym.

Informacja dla pewnej mocno zainteresowanej jak mniemam- TO CO MIAŁO SIĘ UKORZENIĆ, TO SIĘ UKORZENIA. Na razie ładnie nawet, i nic nie więdnie, więc rokowania dobre są:DD .Więcej nie powiem żeby nie zapeszyć.

I tym, prawie optymistycznym akcentem kończę moje dzisiejsze blablanie:)
Bo tym blablaniem zaznaczyć chciałam tylko moją obecność na swoim i waszych blogach. Bywam, zaglądam, czuwam - choć ze względu na mój byle jaki net ostatnio nie bardzo mogłam komentować, przeciążenie jakieś czy co?
Właściwie to nic do pokazania nie mam, więc rozumiem jeśli ktoś czuje się rozczarowany, lecz mimo wszystko zapraszam, wpadajcie do mnie, z czasem znowu się rozkręcę:))))
Chyba...