Kolory, sofa i dom:)

kolorki różnorodne zaczęłam lubić już jakiś czas temu:)

W zamierzchłych czasach:) lat temu kilkanaście, ograniczałam się jeno do uwielbianych beży, szarości, brązów i rudości. Preferowanym jednak kolorem była czerń. Nic oryginalnego. Te kolory dominowały wówczas przede wszystkim w moim ubiorze.
We wnętrzach bowiem ukochałam sobie i wymarzyłam do budującego się domu, niepraktyczne kremy, biele i pastele:)
Moim wieloletnim marzeniem, do którego wzdychałam , jak nie przymierzając zakochana nastolatka do gwiazdora filmowego, była kremowa sofa w róże. Ciekawostka jak wiedzą ci co mnie znają...

Ciekawostka bo, róże jak sama nazwa wskazuje występują w przeważającej większości w kolorze różowym ( i nie uświadamiajcie mnie że istnieją inne kolory tegoż kwiecia - WIEM! - ja i tak wolę białe i pnące:)), a który wprawiał mnie wówczas w niesamowite cierpienia.  Oto me ówczesne marzenie:

(Nareszcie udało mi się uchwycić obiektywem moją Emi:), która jest niestety sprawcą zniszczeń dokonanych na "moim marzeniu":/)

Wracając do meritum, znalazłam tę upatrzoną sofę z marzeń w jednym ze sklepów swojego miasta, i efektem upatrzenia (czekałam 8 lat - to historia na inny post, dziś nie będę  Was aż tak katować!!!) był wreszcie jej zakup.
Mam  swoją sofę w róże od lat czterech:) Pamiętam doskonale dzień w którym dotarła do naszego domu. Jaś miał wówczas 2 tygodnie, i było to w marcu:).

Zanim jednakże owa sofa trafiła do domu mego, wcześniej, jako że wierzyłam iż marzenie moje w końcu znajdzie spełnienie, zakupiłam...tkaninę zasłonową. Kremową we wzór różany...

Uszyłam z niej zasłony  do salonu oraz roletę do kuchni (rzymską, na podszewce:). I tak sobie wisiały i czekały na główne dopełnienie:). Prawie identyczne takniny, prawda?

A kupowane z pięcioletnim poślizgiem:)
Oczywiście róże na sofie nie mają odcienia prawdziwego różu, w takiej bym się nie zakochała, o nie!
Ale jest różana. No i co?
Ano to, że zamiast typowo wiejskiego domu, jak planowałam początkowo, przez moje zakochane wzdychanie do wzmiankowanej sofy, mam dom w charakterze wsi mocno ucywilizowanej, żeby nie powiedzieć angielskiej.
Choć w zasadzie ciężko tak do końca stwierdzić że MAM, bowiem mój dom, w szczególności jego wnętrza nadal się "wykańczają" (nas już nerwowo czasem też:>).
Ponadto zważywszy na kolor, sofa oczywiście wymaga wielu zbiegów, ciągłej uwagi, troski i dbałości oraz... uwagi, troski, dbałości i uwagi i... częstego prania...
No, kremowa przecież jest!:)) Chciałam to mam...
Plany że tak powiem, "dekoracji wnętrzarskiej" w głowie też mam, wiadomo.
Gdzieś tam co jakiś czas są nawet realizowane, a jakże. Nie odbiegają nawet specjalnie od tych z przed pięciu lat kiedy się wprowadzaliśmy.
Choćby taka górna łazienka (również temat na kolejny post, możecie przypomnieć jeśli chcecie:), jest w 80 % taka jak miała być pięć lat temu, gdy tylko o niej myśleliśmy.
Ciągle  też realizuję swoje ówczesne zamiary olejowania olejem wybielającym desek w sypialniach na pietrze (na razie w jednej, ale zawsze:). Nadal konsekwentnie trzymam się wówczas podjętych decyzji co do kolorystyki tychże sypialni: kremy, biele i inne delikutaśne pastele. Wystrój wiejsko-sielsko-angielski zaczyna panować, albo jak mawia mój brat stolarz: bardziej wiejskie rokokoko:))).
I tak znowu i wreszcie (sic!) pomału doszłam do sedna tematu dzisiejszego postu mającego przedstawić co zdziałałam przy tak zwanej okazji i w chwili gdy nie "siedziałam" w ogrodzie, a o temat kolorystyki to zahacza, otóż: koszyk stary wybieliłam, uszyłam do niego worek z koronką.
(ładnie się będzie komponował np. z czarną bluzką na moim grzbiecie, bo może na zakupy kiedys go zabiorę, w celu świata poznania:))
No i sobie koszyk wygląda o tak, ło:

Tymczasem zamieszka w sypialni mej małżeńskiej, w której boazeria ułożona latem roku ubiegłego nadal czeka na wybielenie:>. (to też temat na inny wpis...)
Oczywiście nie wiem jeszcze co w nim będzie, ale sobie stoi i już, bo ładny.
A kremy i biele uwielbiam we wnętrzach pasjami wręcz. I to chciałam ogłosić od samego początku tego wpisu!!! Uffff wreszcie!
Dodatkowo, owe opstrykane w jednym z wcześniejszych postów duperelki, wybieliłam i ponownie poszarzyłam, bo zbyt białe wyszły, i wyglądają teraz sobie ło tak:

Na tym zdjęciu widać różnicę: po i przed (tył) - widać???

 Na koniec:) ramka domek po przeróbce, i jak widać wciąż w "temacie":))

Nie ma co ukrywać, literki trochę krzywe, i "wylewają" się z ramki, w sumie jednak efekt zadowalający (mnie, rzecz jasna:).

A wracając (ciagle...:/) do kolorów w odzieży, nadal wielbię czerń, ale umiem już ją przełamać zielenią (najpiękniejsza to taka butelkowa:), i pomarańczem, niebieskim, granatem, błękitem i białym nawet też. Beże, szarości i brązy też lubię nadal. Zwiększył mi się po prostu wachlarz kolorów ulubionych w garderobie (nadal ubogiej:).
I wiecie co?!! Widziałam w sklepie świetną bluzkę kratkowaną w kolorach:  jasna zieleń khaki, szary, i chyba delikatny, pastelowy brąz oraz...róż!!! To dopiero! Spodobała mi się bluzka z akcentem różowego!!!
Normalnie starzeję się i dziwaczeję w związku z wiekiem:)
Albo dzięki różowej determinacji Tosi:)
A skoro już jesteśmy w temacie kolorystyki, i jeszcze wytrzymujecie moje przydługie dziś "gadanie" (mam nadzieję:)), to orientujecie się oczywiście jak wygląda kolor: jasna zieleń khaki? Wiecie, prawda?
Pytam, bo jakiś czas temu będąc w pracy opisywałam koleżankom coś (nie pamiętam już co:), generalnie temat dotyczył kolorów. Otóż, dokładnie starałam się określić barwę tegoż, co brzmiało mniej więcej tak: rozumiecie dziewczyny, to był taki piękny turkus, ale nie ten wpadający w niebieski, tylko taki więcej jak wody greckiego morza...:)) Co koleżanki doskonale pojęły, a czego kolega który się przypadkiem napatoczył zupełnie już nie ogarnął, bo spytał: niebieski czyli?!:))
I weź faceta puść do sklepu i każ kupić tkaninę bawełnianą w biało - błękitną krateczkę:)
Strach przecież:)
Jak mówię chłopu swemu załóż Jankowi kurtkę granatową, to on się pyta: a która to?! Jakby Janek miał ich dziesięć (a ma trzy na częste zmiany, bo chłopakiem wszak jest: granatową, kremową i granatowo-szaro-kremową :))). Przecież wyraźnie bym powiedziała: podaj tą kolorową, albo jasną i w końcu jak mówię granatową to chyba jasno to arykułuję, co nie?
Ale wiem też, że jak powiem mężowi osobistemu: kup kochanie białą farbę, to wiem że białą kupi, bo z bielą się nie rozdrabniam i nie dzielę na odcienie. Ale już gdy powiedziałam; kup oliwkową zieleń, to kupił...groszek! I zamiast wymarzonego domu w kolorze oliwki, od trzech lat mam dom w kolorze groszku, młodego w dodatku:)
Muszę jednak usprawiedliwić małżonka bo to nie ón winien. To panowie tynkarzowie panikę rozsiali: szefowo, malujemy, malujemy, już, dziś, natychmiastowo, wołali; farbę kupić, już, szybko, teraz!!!
Ja ten konkretny kolor miałam wybrany, ale tego dnia nie mogłam po farbę jechać, przywiózł  farbę mąż...
Kodu farby nie spisałam oczywiście wcześniej, więc mam co chciałam, nie?:)
I co, spytacie?
Ano nic, przyzwyczajam się jeszcze:)
W sumie to ten groszek też jest ładny:)))

Pozdrawiam zatem kolorowo, siedząc sobie  wygodnie na kremowej sofie przyobleczonej w białą narzutę (żeby się jasna sofa nieubrudziła:)),  i pijąc sobie herbatkę z kremowego kubka w wersji wiejskiej (czyli w rozmiarze nocnika):))).