Biało :)

Biało, biało wszędzie zwariowały, oszalały moje ręce...
Mogłabym tak śpiewać, ale jakoś mi się nie chce.
Te ręce mnie bolą.

Bowiem wczorajszy wieczór spędziłam na upojnym odgrzebywaniu mojej posesji spod zwałów białego puchu, śniegiem zwanego. Upojnie... :P
W sumie nie jest to jakaś straszliwa, fizyczna praca. Udało mi się w przeciągu 1,45 minut dokopać do furtki, bramy wjazdowej, odkopać nawiany śnieg sprzed drzwi wejściowych i bramy garażowej. Dużo tego było.
Po czym, w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku, i w oczekiwaniu na powrót rodziny - dla nich wszak wykonałam całą tę robotę, żeby mogli pod dom własny dojechać - udałam się do domu. Mała kolacyjka, i fru do łózia.
Ranek.
Mogłam nie otwierać okiennic. Przeczucie mi podpowiadało żeby tego nie robić.
Zignorowałam je jednak (jak zwykle...), i oczom mym  ukazało się bezkresne pole w kolorze white.
Cała moja wczorajsza robota na nic.
Dziś, Osobisty żeby wyjechać spędził 45 minut na odkopywaniu samochodu spod śniegu, mocowaniu się z zapartą bramą wjazdową. Pojechał jednak... Udało się !
A ja po zapodaniu śniadanka dziatwie której obiecałam dzisiejszy dzień spędzony w domowych pieleszach - w sumie dobrze wyszło -  i po wypiciu porannej kawki w towarzystwie zachwyconej zimą sąsiadki (dziwne), udałam się po kolejną porcję chwil upojnych...
Odśnieżanie - to moje drugie JA :)))
Odśnieżyłam, początkowo z pomocą dzieci posiadających własne łopaty do odśnieżania. Dzieci jednak wkrótce, po dzielnej pracy, udały się na odpoczynek - na łonie natury... choć bardziej pasuje na polu śniegu... w tej sytuacji...
Odśnieżałam zatem solo. I ponownie,  pełna dumy z wykonanej pracy, po zwerbowaniu mokrych dzieci do domu, udałam się na krótki odpoczynek.
Godzinkę jeno zdrzemnęłam się z dzieciami swymi. Godzinkę... Musiałam, choć wcale nie planowałam, ale to odśnieżanie takie mulące w efekcie jest... Wstałam, w lepszym nastroju i w pełni sił witalnych. Dzieci spały słodko pochrapując, cicho bącząc pod kołderkami - pewnie po wysiłku :)
I znowu nieopatrznie wyjrzałam przez okno.
A tam...

 Widok z okna sypialni , cała dzisiejsza praca...

Dojście do bramki, i bramy... Pośrodku wiśnia japońska i zakopana latarenka.

 Ogród

 To jest odśnieżony wjazd do garażu, częściowo ponownie już zasypany...

Tu już zdjęcie z podcienia, do domu prowadzą 3 stopnie...

Nie narzekam, nawet fajnie się odśnieża.

Tylko czy efekt mojej pracy nie może być widoczny troszkę dłużej??? Ociupinkę może ?
Do pracy nie poszłam, "klęskę żywiołów" mamy. Gimbusy do szkoły nie dojechały, zajęcia odwołane. Moje też. Tak więc wyżywam się w domu, z dziećmi. Dziś masa solna, i ozdoby do pokoju. Wkrótce pokażę efekty naszych działań.

I dodam, jest pięknie, naprawdę, ja jednak nadal pozostaję wierną wielbicielką lata.

A jutro? Może... zawieje i ... ZAMIECIE ??? 

Na koniec pochwalę się. Nie mogłam się pohamować i zakupiłam kilka ozdóbek.

Wiszą sobie teraz w oknie mojej sypialni. Wiszą i zdobią:

I czekam na inne, z cała pewnością piękniejsze gwiazdeczki, bowiem umówiłam się na małą wymiankę z dziergającą koleżanką. Cuda robi swoim szydełkiem, cuda, ale bloga nie chce założyć.

Kolejna zaparta :) Wkrótce się będę chwalić - właściwie JĄ, bo ja TAK nie umiem, ot co :)

I tyle w temacie bieli.

Żegnam ciepło, z nadzieją na odśnieżenie przy użyciu maszyn wymyślonych w TYM celu :)