W bieli

Biało wokoło, bialutko

Puchem zasnuty świat

Iskrzy się, mieni calutki

mimo upływu dat...

Nic się nie zmienia

cisza ogarnia nas

czeka spełnienia 

mieniący iskrami czas.

Trwaj ciszo, nie odchodź

Otul ciepłem swych dni

a kiedy przeminiesz

nadal się śnij.

Wyszłam na spacer z moją sunią, a wszystko wokół pokryte diamentowym pyłem.
Nie lubię zimy, naprawdę jej nie lubię, ale nie mogę nie zauważyć jej piękna.
Męczy mnie to wielowarstwowe ubieranie się, ciągłe grzęźnięcie po kolana w śniegu, to zimno.
A jednak ta biel, ta czystość jest zachwycająca. Zaczynają mi sprawiać radość spacery, zabawy na śniegu z dziećmi, powoli oswajam się z chłodem i wielością swetrów na grzbiecie. Chyba naprawdę można polubić zimę, a ja jestem na dobrej drodze. No i nastraja mnie ta aura nieco poetycko...
Pozdrawiam z nad szklanki parującego kakao, i zmykam do przeziębionych dzieci - ostatnie weekendowe śnieżne ekscesy właśnie dają o sobie znać:(